Thuis kan ik prima schrijven, maar een andere plek weekt me los van de dagelijkse besognes, verruimt mijn blik en leidt op zijn minst tot nieuwe ideeën.
In het Drentse Veenhuizen verbleef ik in de pastorie die tijdelijk in gebruik is als schrijvershuis.
Schrijfster Mariët Meester doet het beheer en dankzij haar kan elke maand een schrijver zijn intrek nemen in het monumentale pand, met heuse oprijlaan. Heel jammer dat de Rijksvastgoeddienst vanaf juli een andere bestemming voor het pand heeft. De afgelopen jaren zijn er mooie dingen ontstaan in de pastorie. Alleen al twee goede boeken van Mariët: 'Koloniekak' en 'Hollands Siberië', overigens ooit bijnaam voor Veenhuizen.
Op slechte dagen heeft Veenhuizen en omgeving iets desolaats en toch vind ik het vooral een fascinerend dorp. Nog steeds zijn er twee gevangenissen in bedrijf: Esserheem en Norgerhaven, waar Noorse gedetineerden zitten.
Ik vertrok met onderhanden werk naar de pastorie, maar hoopte ook op nieuwe ideeën te komen. In mijn eentje en in stilte leidde dat tot concentratie en inkeer. Het was goed dat ik enkele keren voor training en cursus terug moest naar Wageningen. Je wordt toch een beetje raar als je alleen alleen bent.Naast enkele kleine schrijfklussen zag ik ineens de vorm voor een boek waar ik al jaren over denk.
Ongetwijfeld onder invloed van de omgeving - in de schaduw van de rk kerk en onder het oog van pastoor Smits wiens fraaie portret in de woonkamer hangt - begon ik ook te graven naar mijn roomse wortels. Aanzet tot een verhaal over vrome vrouwen in onze familiegeschiedenis. Voor een nieuw jongerenboek mocht ik zelfs 'veldonderzoek' doen in gevangenis Esserheem waar ik uitgebreid informatie en een rondleiding kreeg.
Ik ben vaker in gevangenissen geweest, maar het maakt elke keer indruk.
Nu ik weer thuis ben, wordt het de kunst om alle ideeën uit te werken en ook hier rust en concentratie te vinden. Misschien moet ik mezelf af en toe maar huisarrest geven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten